Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2013
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ(ΠΑΥΛΟΒΑΣ -ΤΟΥΡΤΑ ΖΑΧΕΡ)
ΠΑΥΛΟΒΑ
Σαν παραμύθι
Στην δεκαετία του ΄30 η Αυστραλία διατηρούσε έντονη την αγγλοσαξονική της υπόσταση. Οι εστέτ άποικοι της εποχής επεδίωκαν να συμβαδίζουν με τον τρόπο ζωής της μακρινής βασιλεύουσας. Για τον σκοπό τούτο, όλη η ευρωπαϊκή κουλτούρα διέσχιζε τον Ατλαντικό- δια της διώρυγας του Σουέζ- και έφτανε με τα αλλόκοτα υπερωκεάνια, στις νέες χώρες. Η Αυστραλία, απόκοσμη αλλά θελκτική μόλις έμπαινε στο παιχνίδι των διαπραγματεύσεων.
Η Άννα Πάβλοβα, στο απόγειο της καριέρας της, το «σκάει» από την πρωτεύουσα του υπαρκτού σοσιαλισμού, και θέλγει τον δυτικό κόσμο με τις εμφανίσεις της. Το παρατσούκλι της «Κύκνος»! Δίνει μια κορυφαία παράσταση στο Πέρθ, που δεν ήταν άλλη από την «Λίμνη των Κύκνων» του Τσαϊκόφσκι, προκαλώντας τον αναμενόμενο πάταγο. Ο σεφ Herbert Sachse του ξενοδοχείου Esplanade, γοητευμένος της αφιερώνει μια ντελικάτη δημιουργία. Τότε στις ακτές της Δυτικής Αυστραλίας γεννήθηκε η extravaganza τούρτα, με το όνομα παβλόβα.
The Pavlova debate
Οι Αυστραλοί, ψάχνοντας να εμπλουτίσουν την ιστορία της νεοσύστατης χώρας τους, οικειοποιούνται του γεγονότος και η τούρτα παβλόβα έκτοτε, γίνεται το εθνικό τους γλυκό. Οι Νεοζηλανδοί ενίστανται. Υποστηρίζουν πως η συνταγή υπάρχει στα κιτάπια τους, από το 1919. Το επίκεντρο της διαμάχης η περιβόητη μαρεγκένια τούρτα. Η ιστορία παίρνει εθνικές διαστάσεις καθώς το ζήτημα για την πατρότητα αποτελεί μέχρι σήμερα, ένα εκμαυλιστικό debate. Μόνο που όταν οι άνθρωποι διαφωνούν για γλυκά δεν καταλήγουν ποτέ σε πόλεμο. Εσείς έχετε αντίρρηση, γνώμη και άποψη, επί του θέματος? Αν ναι πάρτε μέρος στο “pavlova debate”.
Η μαρέγκα
Η τούρτα πάβλοβα λοιπόν, βασίζεται στην παλιά συνταγή της μαρέγκας. Ένα δημιούργημα από ασπράδια αυγού χτυπημένα με ζάχαρη. Μείγμα γυαλιστερό και αφράτο που καθώς αναμιγνύεται «κάνει κορυφές» και όταν ψηθεί δίνει μια κριτσανιστή μπισκοτένια υφή και γεύση. Ιδιαίτερη αδυναμία της Μαρίας Αντουανέτας που εκτός απο το παντεσπάνι λάτρευε και τις μαρέγκες. Λένε μάλιστα, πως τις έφτιαχνε με τα χεράκια της.
Ωστόσο, η καταγωγή της μαρέγκας φαίνεται θολή. Μπορεί να είναι ένα από τα πειράματα ενός κομψού Ελβετού patissieur ονόματι Gasparini, που ζούσε στην πόλη Meiringen – εξ ου και το όνομα. Ή μπορεί να προέρχεται από το Πολωνέζικο γλυκό marzynka που παρασκευάστηκε από τον σεφ του βασιλιά της Πολωνίας Στανισλαβ Λεζύνσκι, που αργότερα έγινε ο Δούκας της Λωραίνης.
Sacher (Τούρτα Ζάχερ)
Ενα βιεννέζικο γλυκό με ιστορία 175 ετών και αριστοκρατική καταγωγή που κατέκτησε την καρδιά ενός πρίγκιπα. Η ιστορία έχει ως εξής: Το 1832 ένα δείπνο στο σπίτι του πρίγκιπα Μέτερνιχ λίγο έλειψε να καταλήξει σε καταστροφή επειδή ο σεφ του αρρώστησε χωρίς να έχει ετοιμάσει το γλυκό. Ο δεκαεξάχρονος βοηθός του, Franz Sacher, ανέλαβε τα ηνία στην κουζίνα, δημιουργώντας ένα σοκολατένιο κέικ με δύο επίπεδα τα οποία χωρίζονταν από μια στρώση μαρμελάδα βερίκοκο, με επικάλυψη σοκολάτας. Οι καλεσμένοι έμειναν ενθουσιασμένοι και η μετέπειτα πορεία του νεαρού ζαχαροπλάστη τον δικαίωσε. Η ιστορία όμως δεν τελειώνει εδώ. Την πατρότητα του αυθεντικού Sachertorte διεκδικούσαν μέχρι πρόσφατα το ξενοδοχείο Sacher και το αρτοποιείο Demel. Αιτία της διαμάχης, το γεγονός ότι ο γιος του Franz, Eduard, έκανε την πρακτική του στο συγκεκριμένο αρτοποιείο παρουσιάζοντας την «αυθεντική» sachertorte. Νομικά το θέμα έληξε με το ξενοδοχείο Sacher να έχει το προνόμιο της αποκλειστικής χρήσης του λογότυπου του «αυθεντικού sachertorte». Για την επικάλυψη χρησιμοποιούνται τρία είδη σοκολάτας τα οποία παράγονται αποκλειστικά γι' αυτό το λόγο. Σερβίρεται με άγλυκη σαντιγί συνοδεία ενός wiener melange (καφές με γάλα).
Η ΙΣΤΟΡΙΑ (ΜΠΑΚΛΑΒΑ -ΣΟΚΟΛΑΤΑ)
ΜΠΑΚΛΑΒΑΣ
Αν και η ιστορία του μπακλαβά δεν είναι καλά καταγεγραμμένη, πολλές χώρες διεκδικούν τη δημιουργία του. Παρόλα αυτά, οι αποδείξεις δείχνουν ότι το γλύκισμα δημιουργήθηκε από Τούρκους της Κεντρικής Ασίας, ενώ τελειοποιήθηκε στις κουζίνες των ανακτόρων του σουλτάνου, στο παλάτι Τοπκαπί.
O Βρυώνης (1971) υποστήριξε ότι το ελληνικό γλύκισμα κοπτή ήταν η βυζαντινή έκδοση του σημερινού μπακλαβά. Παρ'όλα αυτά ο Perry (1994) απέδειξε ότι ενώ η κοπτή περιείχε ξηρούς καρπούς και μέλι, η συνταγή δεν περιλάμβανε ζύμη. Συγκεκριμένα, στην προετοιμασία του βράζανε σε λάδι, μέλι και νερό φρούτα, τα ανακατεύανε με ψιλοκομμένους ξηρούς καρπούς και το σερβίρανε. Ο Perry κατάφερε να αποδείξει ότι πρώτοι οι Τούρκοι της Κεντρικής Ασίας ξεκίνησαν να φτιάχνουν ψωμί με πολλά επίπεδα ζύμης και έδειξε ότι ο χαμένος κρίκος ανάμεσα στον μπακλαβά των τούρκικων φυλών που κατοικούσαν στην Κεντρική Ασία και στον σημερινό μπακλαβά των Τούρκων της Τουρκίας, είναι το γλυκό pakhlavası, το οποίο δημιούργησαν οι Τούρκοι του Αζερμπαϊτζάν. Η μόνη διαφορά του με τον σημερινό μπακλαβά, είναι ότι η ζύμη, αν και είχε πολλά επίπεδα, δεν ήταν ζύμη φύλλου κρούστας, η οποία δημιουργήθηκε πρώτη φορά στις κουζίνες του ανακτόρου Τοπκαπί.
Σύμφωνα και με τον Andrew Dalby, δεν υπάρχει πουθενά ο μπακλαβάς σε αρχαιοελληνικές, αραβικές ή βυζαντινές πηγές, πριν την Οθωμανική Αυτοκρατορία.
ΣΟΚΟΛΑΤΑ
600 μ.Χ.
Οι Μάγια μεταναστεύουν από τη σημερινή Γουατεμάλα στη Χερσόνησο του Γιουκατάν, το σημερινό Μεξικό, μεταφέροντας εκεί και την καλλιέργεια κακάο, στην οποία επιδίδονται επί αιώνες.
1000 μ.Χ.
Οι κόκκοι του κακάο χρησιμοποιούνται ως χρήματα από τους κατοίκους της Κεντρικής Αμερικής. Δέκα κόκκοι αγόραζαν ένα κουνέλι, εκατό αγόραζαν ένα σκλάβο.
1200 μ.Χ.
Η φορολογία από τους λαούς που είναι υποτελείς στους Αζτέκους πληρώνεται σε κακάο.
1500 μ.Χ.
Το 1502 ο Χριστόφορος Κολόμβος δοκιμάζει ρόφημα σοκολάτας (σοκόατλ) ευρισκόμενος στον Κόλπο της Ονδούρας. Δεν εντυπωσιάζεται αλλά παίρνει μαζί, ως ενθύμιο, λίγους κόκκους. Το 1519 ο Φερδινάνδος Κορτέζ φτάνει στο Μεξικό, όπου οι Αζτέκοι και ο αυτοκράτοράς τους Μοντεζούμα τον υποδέχονται με τιμές, πιστεύοντας ότι είναι ο θεός-φίδι Κουατζελκοάτλ, που χάρισε στους ανθρώπους το κακάο. Ο Κορτέζ καταστρέφει τον πολιτισμό των Αζτέκων και τους μετατρέπει σε σκλάβους, αλλά έχει προλάβει να εκτιμήσει το κακάο. Λόγω της οικονομικής σημασίας του στην περιοχή, ο Κορτέζ φτιάχνει τις πρώτες φυτείες κακάο στο όνομα των βασιλέων της Ισπανίας. Το 1585 το πρώτο φορτίο κακάο, για εμπορική χρήση, ξεφορτώνεται στην Ισπανία.
1600 μ.Χ.
Το 1606 ο Φλωρεντίνος έμπορος Αντόνιο Καρλέτι επισκέπτεται τη Γουατεμάλα και καταγράφει πρώτος τη διαδικασία, από τη σπορά ως το σερβίρισμα, για την Παρασκευή ενός φλιτζανιού ροφήματος κακάο. Το 1615 η Άννα η Αυστριακή, πριγκίπισσα του Ισπανικού θρόνου, παντρεύεται το Λουδοβίκο τον ΙΓ’ της Γαλλίας και φέρνει στη γαλλική αυλή την ισπανική αυλική συνήθεια της σοκολατοποσίας. Το 1657 το πρώτο κατάστημα πώλησης σοκολάτας ανοίγει στη Μ. Βρετανία από έναν Γάλλο.
1700 μ.Χ.
Ο Κάρολος ο Στ’ μεταφέρει την αυλή του από τη Μαδρίτη στη Βιέννη, εισάγοντας τη σοκολάτα στην Αυστρία. Το 1732 ο Γάλλος Ντιμπουσόν δημιουργεί το πρώτο τραπέζι καβουρδίσματος κόκκων κακάο που επιτρέπει στους εργάτες να αυξάνουν την παραγωγικότητα της εργασίας, καθώς στέκονται όρθιοι γύρω από αυτό. Το τραπέζι θερμαίνονταν από κάτω με κάρβουνο. Το 1753 ο Σουηδός βοτανολόγος Λινναίος, δίνει το επιστημονικό όνομα «θεόβρωμα κακάο», η τροφή των θεών, στο κακαόδεντρο, συντάσσοντας τον κώδικα των γνωστών φυτών. Το 1780 η πρώτη σοκολάτα βιομηχανικής επεξεργασίας παρασκευάζεται στη Βαρκελώνη.
1800 μ.Χ.
Το 1828 η πρώτη μέθοδος αποχωρισμού του βουτύρου του κακάο από τη σοκολάτα ευφερίσκεται στην Ολλανδία. Το 1848 στη Γαλλία ανοίγει το πρώτο κατάστημα πώλησης σοκολατινίων, διαφημίζοντας το γεγονός ότι οι σοκολάτες του γίνονται όλες στο χέρι. Το 1861 παράγεται και πωλείται στην αγορά το πρώτο κουτί για σοκολατάκια, σε σχήμα καρδιάς, για τη γιορτή του Αγίου Βαλεντίνου. Το 1875 η πρώτη σοκολάτα γάλακτος παρασκευάζεται στην Ελβετία. Το 1897 γίνεται η πρώτη καταγραφή της κατανάλωσης σοκολάτας. Οι Βρετανοί κατανάλωσαν εκείνο το έτος 18 εκατομμύρια κιλά, η υπόλοιπη Ευρώπη 50 εκατομμύρια και οι ΗΠΑ 13 εκατομμύρια κιλά.
1900 μ.Χ.
Το 1904 το πρώτο βιομηχανικό στιγμιαίο ρόφημα σοκολάτας παρασκευάζεται στη Γαλλία. Το 1910 ο Έλληνας μετανάστης Λεωνίδας Κεσδεκίδης ανοίγει στις Βρυξέλλες το πρώτο του κατάστημα. Τα σοκολατίνια Leonidas (Λεωνίδας) θα γίνουν παγκοσμίως διάσημα για την ποιότητά τους. Το 1942 στην Αμερική κατασκευάζεται η πρώτη σοκολάτα χωρίς βούτυρο κακάο, ώστε να έχει μεγαλύτερο χρόνο ζωής και να μπορεί να καταναλωθεί εύκολα από τους στρατιώτες στον πόλεμο.
ΠΟΛΥΤΙΜΗ
Η βιολογική αξία της σοκολάτας οφείλεται στις πρωτεΐνες και τους υδατάνθρακες που αποτελούν τα κύρια συστατικά τους. Περιέχει τόσες περίπου πρωτεΐνες όσες και το κρέας, ενώ έχει λιγότερα λιπαρά συστατικά, τα οποία βεβαίως είναι φυσικά. Η περιεκτικότητά της σε υδατάνθρακες είναι ελάχιστα χαμηλότερη από τα όσπρια. Τα συστατικά της αφομοιώνονται από τον οργανισμό το ίδιο εύκολα με τα συστατικά του κρέατος και των φυσικών τροφίμων, αλλά πολύ πιο γρήγορα. Γι’ αυτό δίνουν άμεσα ενέργεια, όποτε την έχουμε ανάγκη. Αυτό οφείλεται στη ζάχαρη που περιέχεται στη σοκολάτα και η οποία απελευθερώνει ενέργεια σε ταχύτερους ρυθμούς. Η σοκολάτα δεν παχαίνει όταν η κατανάλωσή της γίνεται με μέτρο και σύνεση, κάτι που ισχύει βεβαίως και για τις περισσότερες τροφές. Το βούτυρο κακάο, που περιέχει, από διατροφικής άποψης ανήκει στα «καλά» λίπη, όπως όλα τα φυτικά, που επηρεάζουν ελάχιστα ή και καθόλου τα επίπεδα της χοληστερίνης.
ΤΟΝΩΤΙΚΗ
Η σοκολάτα και το κακάο περιέχουν τη θεοβρωμίνη που μαζί με το μαγνήσιο και το φώσφορο είναι συστατικά που μειώνουν την κούραση, διώχνουν την υπνηλία και φτιάχνουν αμέσως τη διάθεση.
Τονώνουν τις πνευματικές δυνάμεις και δραστηριοποιούν το σώμα, για να παράγει περισσότερα έργα. Γι’ αυτό η σοκολάτα είναι λατρεμένη τροφή από μικρούς και μεγάλους
ΑΓΧΟΛΥΤΙΚΗ
Η σοκολάτα περιέχει μικρές ποσότητες φαινυλαιθυλαμίνης, συστατικό που έχει τη δύναμη να καταστέλλει το στρες, να διεγείρει τον εγκέφαλο και να προκαλεί αίσθημα ευφορίας. Μαζί περιέχονται και μικρές ποσότητες θεοβρωμίνης. Έτσι πετυχαίνει να αναζωογονεί το κουρασμένο μυαλό ενώ πολλαπλασιάζει την αντοχή για δημιουργική εργασία, διώχνοντας το άγχος.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ
Για όλους αυτούς τους λόγους η σοκολάτα είναι βασικό συμπλήρωμα της διατροφής των αθλητών των στρατιωτών των ορειβατών, των αστροναυτών, αλλά και όσων επιτελούν πνευματικό έργο.
Η σοκολάτα είναι μια από τις χαρές της ζωής. Είναι προϊόν φυσικό, που χαρίζει απόλαυση και ζωντάνια.
ΠΑΓΩΤΑ!!!
Ιστορία
του παγωτού
Η αναζήτηση της ιστορίας του παγωτού δεν αποτελεί εύκολο εγχείρημα. Δεν είναι σαφές το πότε και το πού δημιουργήθηκε και ποιος το εφηύρε. Πλήθος παραδόσεων, χαρακτήρων, ιστοριών και περιστατικών διαδέχτηκαν το ένα το άλλο και συνέβαλαν στο να γίνει το παγωτό ένα διαχρονικό προϊόν που ξεπερνάει τα γεωγραφικά και πολιτιστικά σύνορα και γίνεται όλο και περισσότερο ένα παγκοσμιοποιημένο προϊόν.
Η πρακτική της κατάψυξης ορισμένων γλυκών συστατικών εφαρμοζόταν εδώ και μερικούς αιώνες από διάφορους λαούς (Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Άραβες και Ρωμαίοι).
Στη Σικελία, οι Άραβες έπαιρναν χιόνι από το Όρος Έτνα και το ανακάτευαν με χυμό φρούτων για να παρασκευάσουν το πρώτο παγωμένο ρόφημα σε ημι-στερεά μορφή.
Ο Νέρωνας έστελνε τους σκλάβους του στα βουνά να μαζέψουν χιόνι και το φέρουν στη Ρώμη, το οποίο στη συνέχεια αποκτούσε γλυκιά γεύση με την ανάμιξη φρούτων και μελιού.
Ωστόσο, το παγωτό όπως το γνωρίζουμε και το απολαμβάνουμε σήμερα χρονολογείται στο 14ο αιώνα και η ανακάλυψή του αποδίδεται συχνά σε Ιταλούς εφευρέτες.
Μεταξύ αυτών οι πιο σημαντικοί είναι ο Ruggeri και ο Bernardo Buontalenti, και οι δύο Φλωρεντινοί, τις δημιουργίες των οποίων απολάμβανε η αυλή της Αικατερίνης των Μεδίκων. Δεν ανέπτυξαν όμως την ιδέα του παγωτού από εμπορικής πλευράς.
Στους Ιταλούς αποδίδεται η διάδοση του παγωτού στην υπόλοιπη Ευρώπη: χάρη στη δημιουργικότητά τους τελειοποίησαν τις συνταγές και σύντομα σχεδίασαν ουσιαστικά νέες μηχανές για την παραγωγή του. Ο Σικελός Francesco Procopio dei Coltelli ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα στην ιστορία του παγωτού, καθώς ήταν ένας από τους πρώτους που πούλησε παγωτό στο κοινό.
Το 1686 αυτός ο άνθρωπος βελτίωσε την παρασκευή του σορμπέ, δηλαδή του παγωτού χωρίς γάλα (το οποίο είχαν εισαγάγει στη Σικελία οι Μουσουλμάνοι). Προσκλήθηκε στο Παρίσι, όπου το 1686 άνοιξε ένα καφέ με το όνομά του, "Cafe Procope", το οποίο έγινε γρήγορα ένα από τα πιο φημισμένα στέκια του λογοτεχνικού κόσμου στη Γαλλία και όπου σύχναζαν ο Βολταίρος, ο Μπαλζάκ και ο Βίκτορας Ουγκό. Ακόμα και σήμερα, αυτό το Cafe είναι ένα από τα πιο σημαντικά στο Παρίσι.
Πολλοί επιφανείς άνθρωποι όλων των ηλικιών ενθουσιάστηκαν με το παγωτό και συνέβαλαν στη βελτίωσή του και στη διάδοση της απήχησής του. Στην αρχή, το παγωτό θεωρούταν κυρίως ένα είδος «πολυτελείας» αλλά στη συνέχεια έφτασε μέχρι και στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις και ξεπέρασε ευρύτερα γεωγραφικά σύνορα.
Στην Ιταλία η τέχνη της παραδοσιακής παρασκευής παγωτού περνούσε από τον πατέρα στο γιο. Αυτή η τέχνη αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1960 όταν πολλοί παρασκευαστές παγωτού (ιδίως από την περιοχή του Βένετο) άρχισαν να μεταναστεύουν, μεταφέροντας την τεχνογνωσία τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αναμφισβήτητα το παγωτό είναι σήμερα το πιο διάσημο επιδόρπιο στον κόσμο και η Ιταλία είναι σίγουρα το λίκνο της τέχνης της παγωτοποιίας.
ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΟΤΙΑ
ΥΛΙΚΑ
2 ΠΟΤΗΡΙΑ ΖΑΧΑΡΗ
10 ΑΥΓΑ
6 ΒΑΝΙΛΙΕΣ
4 ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ baking powder
ΑΛΕΥΡΙ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ
ΑΡΧΙΚΑ ΧΤΥΠΑΜΕ ΤΗ ΖΑΧΑΡΗ ΜΕ
ΤΑ ΑΥΓΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΜΕΙΓΜΑ ΜΑΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΣΠΡΟ ΧΡΩΜΑ. ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ
ΥΛΙΚΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΤΟ ΓΙΑΟΥΡΤΙ, ΤΙΣ ΒΑΝΙΛΙΕΣ, ΤΟ baking powder ΚΑΙ ΤΟ
ΑΛΕΥΡΙ ΩΣΟΤΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΙΑ ΜΑΛΑΚΗ ΖΥΜΗ. ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΕΝΑ ΦΥΛΛΟ ΣΧΕΤΙΚΑ ΠΑΧΥ ΚΑΙ
ΥΣΤΕΡΑ ΚΟΒΟΥΜΕ ΜΙΚΡΟΥΣ ΡΟΜΒΟΥΣ, ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΤΡΥΠΑ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ
ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΣΑΝ «ΟΤΙΑ» ΠΟΥ ΣΤΑ ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΙΑ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΤΟΥΣ.
ΤΑ ΤΗΓΑΝΙΖΟΥΜΕ ΣΕ ΑΡΚΕΤΟ ΚΑΙ ΚΑΥΤΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ. ΕΤΟΙΜΑ!!!!
ΚΑΛΗ ΟΡΕΞΗ!!!
Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)