ΠΑΓΩΤΑ!!!

Ιστορία του παγωτού

Η αναζήτηση της ιστορίας του παγωτού δεν αποτελεί εύκολο εγχείρημα. Δεν είναι σαφές το πότε και το πού δημιουργήθηκε και ποιος το εφηύρε. Πλήθος παραδόσεων, χαρακτήρων, ιστοριών και περιστατικών διαδέχτηκαν το ένα το άλλο και συνέβαλαν στο να γίνει το παγωτό ένα διαχρονικό προϊόν που ξεπερνάει τα γεωγραφικά και πολιτιστικά σύνορα και γίνεται όλο και περισσότερο ένα παγκοσμιοποιημένο προϊόν.
Η πρακτική της κατάψυξης ορισμένων γλυκών συστατικών εφαρμοζόταν εδώ και μερικούς αιώνες από διάφορους λαούς (Βαβυλώνιοι, Αιγύπτιοι, Άραβες και Ρωμαίοι).
Στη Σικελία, οι Άραβες έπαιρναν χιόνι από το Όρος Έτνα και το ανακάτευαν με χυμό φρούτων για να παρασκευάσουν το πρώτο παγωμένο ρόφημα σε ημι-στερεά μορφή.
Ο Νέρωνας έστελνε τους σκλάβους του στα βουνά να μαζέψουν χιόνι και το φέρουν στη Ρώμη, το οποίο στη συνέχεια αποκτούσε γλυκιά γεύση με την ανάμιξη φρούτων και μελιού.
Ωστόσο, το παγωτό όπως το γνωρίζουμε και το απολαμβάνουμε σήμερα χρονολογείται στο 14ο αιώνα και η ανακάλυψή του αποδίδεται συχνά σε Ιταλούς εφευρέτες.
Μεταξύ αυτών οι πιο σημαντικοί είναι ο Ruggeri και ο Bernardo Buontalenti, και οι δύο Φλωρεντινοί, τις δημιουργίες των οποίων απολάμβανε η αυλή της Αικατερίνης των Μεδίκων. Δεν ανέπτυξαν όμως την ιδέα του παγωτού από εμπορικής πλευράς.
Στους Ιταλούς αποδίδεται η διάδοση του παγωτού στην υπόλοιπη Ευρώπη: χάρη στη δημιουργικότητά τους τελειοποίησαν τις συνταγές και σύντομα σχεδίασαν ουσιαστικά νέες μηχανές για την παραγωγή του. Ο Σικελός Francesco Procopio dei Coltelli ήταν αναμφισβήτητα ένα από τα πιο σημαίνοντα πρόσωπα στην ιστορία του παγωτού, καθώς ήταν ένας από τους πρώτους που πούλησε παγωτό στο κοινό.
Το 1686 αυτός ο άνθρωπος βελτίωσε την παρασκευή του σορμπέ, δηλαδή του παγωτού χωρίς γάλα (το οποίο είχαν εισαγάγει στη Σικελία οι Μουσουλμάνοι). Προσκλήθηκε στο Παρίσι, όπου το 1686 άνοιξε ένα καφέ με το όνομά του, "Cafe Procope", το οποίο έγινε γρήγορα ένα από τα πιο φημισμένα στέκια του λογοτεχνικού κόσμου στη Γαλλία και όπου σύχναζαν ο Βολταίρος, ο Μπαλζάκ και ο Βίκτορας Ουγκό. Ακόμα και σήμερα, αυτό το Cafe είναι ένα από τα πιο σημαντικά στο Παρίσι.
Πολλοί επιφανείς άνθρωποι όλων των ηλικιών ενθουσιάστηκαν με το παγωτό και συνέβαλαν στη βελτίωσή του και στη διάδοση της απήχησής του. Στην αρχή, το παγωτό θεωρούταν κυρίως ένα είδος «πολυτελείας» αλλά στη συνέχεια έφτασε μέχρι και στις χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις και ξεπέρασε ευρύτερα γεωγραφικά σύνορα.
Στην Ιταλία η τέχνη της παραδοσιακής παρασκευής παγωτού περνούσε από τον πατέρα στο γιο. Αυτή η τέχνη αναπτύχθηκε στη δεκαετία του 1960 όταν πολλοί παρασκευαστές παγωτού (ιδίως από την περιοχή του Βένετο) άρχισαν να μεταναστεύουν, μεταφέροντας την τεχνογνωσία τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Αναμφισβήτητα το παγωτό είναι σήμερα το πιο διάσημο επιδόρπιο στον κόσμο και η Ιταλία είναι σίγουρα το λίκνο της τέχνης της παγωτοποιίας.