All about ice-creams!!!

Ιστορία

Eίναι μερικές φορές που ξυπνάς και σου έχει κολλήσει κάτι στο μυαλό. Για παράδειγμα, να δοκιμάσεις παγωτό όπως το έφταχναν τα παλιά, φτωχά πλην τίμια χρόνια του 16^ουαιώνα. Και συνειδητοποιείς ότι δεν ξέρεις που θα βρεις τη συνταγή. Γι’ αυτό φτιάχτηκε το Μουσείο Ιστορίας του Παγωτού στην Anzola dell’ Emilia, κοντά στην Μπολόνια στην Ιταλία.

Πίσω από την ιδέα κρύβεται ο Όμιλος Carpigiani, συνήθης ύποπτος σε ό,τι αφροά το παγωτό. Η αρχή του γλυκού ταξιδιού ξεκινάει από το 1530, τότε που ο Cosimo Ruggieri, αλχημιστής της βασιλικής οικογένειας των Μεδίκων, έφτιαξε ένα παγωτό που ενθουσίασε τόσο πολύ την Κατερίνα των Μεδίκων, ώστε να πάρει μαζί της σε ταξίδι της στο Παρίσι τη μυστική συνταγή του Ruggier. “To παγωτό ήταν σύμβολο δύναμης και χρησιμοποιούνταν στο δικαστήριο ως για να ενισχύσει το κύρος των ευγενών”, αναφέρει ενδεικτικά η έφορος του μουσείου Luciana Pallitti.

Για την ιστορία, το χιλίων τετραγωνικών μουσείο κόστισε 1,5 εκατομμύριο παρακαλώ, και ανάμεσα στα εκθέματα θα βρείτε την πρώτη συνταγή  για σιρόπι ζάχαρης στον κόσμο αλλά και vintage παγωτομηχανές. Και το καλύτερο κομμάτι: οι γευστικές δοκιμές για τους επισκέπτες, με παγωτό σύκο και μπαλσάμικο, συνταγές για σορμπέ βατόμουρο από το 1800 και σορμπέ από καφέ, εμπνευσμένο το 1854. Πώς να αντισταθείς σε όλα αυτά τα καλούδια;

ΤΟ ΠΑΓΩΤΟ έχει βελτιωθεί πολύ από τότε που πρωτοεμφανίστηκε. Οι αρχαίοι Ρωμαίοι εφεύραν το σορμπέ. Αυτό το ημικατεψυγμένο επιδόρπιο, φτιαγμένο από χιόνι, φρούτα και μέλι, μπορούσε μερικές φορές να βρεθεί στα τραπέζια των πλουσίων. Η παραγωγή του σορμπέ τελειοποιήθηκε σε μια μεγάλη περίοδο χρόνου, προφανώς φτάνοντας στο ζενίθ της στα χέρια Αράβων σεφ στη διάρκεια του Μεσαίωνα. Οι λέξεις «σορμπέ» και «σερμπέτι» είναι πιθανώς αραβικής καταγωγής.

Θα μπορούσε να λεχτεί ότι το κλασικό σορμπέ, φτιαγμένο κυρίως από νερό (γρανίτα), είναι ο πρόγονος του σημερινού παγωτού. Σημείο στροφής αποτέλεσε η χρήση γάλακτος, αβγών, ζάχαρης και αρωμάτων που παρήγαν ένα κρεμώδες, γευστικό μείγμα. Αν είχατε ζήσει το 17ο αιώνα στην αυλή του Γάλλου βασιλιά Λουδοβίκου ΙΔ΄, θα είχατε παραστεί μάρτυρας της πρώτης επίσημης παρουσίασης του παγωτού στην υψηλή κοινωνία. Εκείνη την εποχή υπήρχε κάποια αντιλογία μεταξύ γιατρών και άλλων λογίων ως προς το αν το παγωτό ήταν καλό για την πέψη ή όχι.

Πώς ήταν δυνατόν όμως να φτιαχτεί παγωτό όταν δεν υπήρχαν παγωτομηχανές; Πρώτα πρώτα, χρησιμοποιούσαν δυο δοχεία από ξύλο ή κασσίτερο, που έμπαιναν το ένα μέσα στο άλλο. Το μείγμα του παγωτού το προετοίμαζαν στο μικρότερο δοχείο, και γέμιζαν το κενό μεταξύ των δύο με πάγο και αλάτι. Αφού ανακάτευαν τα συστατικά, άφηναν το μείγμα στο δοχείο, και το παγωτό ήταν έτοιμο. Πού έβρισκαν τον πάγο; Πριν από αιώνες ο άνθρωπος ανακάλυψε ότι μπορούσε να φτιάξει πάγο και να τον φυλάξει μαζεύοντας χιόνι το χειμώνα και συμπιέζοντάς το σε λάκκους που ήταν καλυμμένοι με άχυρα και κλαδιά βελανιδιάς. Το 19ο αιώνα, ανακαλύφτηκαν οι μηχανές για την κατασκευή πάγου και χρησιμοποιήθηκαν για μαζική παραγωγή. Στο σπίτι διατηρούσαν τον πάγο σε παγωνιέρες που ήταν φτιαγμένες από ξύλο και φελλό.

Αυτός ο αιώνας έχει δει πολλές βελτιώσεις στην τεχνική της παρασκευής παγωτού. Τα ψυγεία, οι παγωτομηχανές και άλλα μηχανήματα τώρα διευκολύνουν τόσο τη βιομηχανική όσο και την οικιακή παραγωγή παγωτού, και υπάρχουν βελτιωμένα επίπεδα υγιεινής.

και «σερμπέτι» είναι πιθανώς αραβικής καταγωγής.